کدامین تقدیر سهم من است.......

خسته ام …

امشب ای زیباترین رویای من

 گل کن از سر شاخه لالای من

 در سراب خواب من سبزینه نیست

خسته شد تصویرم و آیینه نیست

 آخر ای شب من شبیه بیشه ام

رحم کن نیلوفر بی ریشه ام

گوشوار حسرتم، گوشم بده

 آه سرگردانم، آغوشم بده

زادگاه من درخت بید بود

سالها همسایه ام خورشید بود

 شاپرک بودم مرا پرواز برد

هر پرم را یک نسیم ناز برد

 داستان ها دوستانم بوده اند

قصه ها ورد زبانم بوده اند

 مثل همسالان شبنم زاد خود

 پر کشیدم من هم از میلاد خود

 ناگهان در نور عزلت وا شدم

سایه ام ترسید و من تنها شدم

 چشم واکردم زمانم رفته بود

قایق رنگین کمانم رفته بود

 پوپک من از نیستان ها گذشت

 کهکشانم از بیابان ها گذشت

 اینک ای شب من گیاهی خسته ام

 در تب آیینه آهی خسته ام

شکایت از دل تنگی!

ای کاش میشد فهمید که در دل آسمان چه میگذرد

که امشب با ناله بغض آلود

بر دیار این دل خسته اشک می ریزد.

نمیدانم چرا امشب واژه هایم تر شده اند

مثل آسمان که امشب میبارد.....

و انکه باران بر لبه پنجرۀ احساسم

می نشیند و چشمانم را نوازش میدهد

تا شاید از لحظه های دل تنگی گذر کنم.

این شب ها چشم های من خسته است

گاهی اشک گاهی انتظار.....

این سهم چشم های من است.

خدایا ..

من همانی هستم که وقت و بی وقت مزاحمت می شوم 
همانی که وقتی دلش می گیرد و بغضش می ترکد، می آید سراغت 
من همانی ام که همیشه دعاهای عحیب و غریب می کند 
و چشم هایش را می بندد و می گوید 
من این حرف ها سرم نمی شود.

باید دعایم را مستجاب کنی

همانی که گاهی لج می کند و گاهی خودش را برایت لوس می کند 
همانی که نمازهایش یکی در میان قضا می شود و کلی روزه نگرفته دارد 
همانی که بعضی وقت ها پشت سر مردم حرف می زند 
گاهی بد جنس می شود البته گاهی هم خود خواه 
حالا یادت آمد من کی هستم؟؟؟؟؟

میدانم که میشناسی و میبینیم !!

ولی داری بروی  خودت نمیاری

خیلی  بردبار و صبوری

خیلی کریم و خطا بخشی

یه لطفی  بکن

باشه!

خدایا می خواهم آنگونه زنده ام نگاه داری که نشکند دلی از زنده بودنم 
و آنگونه مرا بمیرانی که کسی به وجد نیاید از نبودنم

شنیدیم٬ میگن:

یعنی واقعن دوسش داره...

اما ....وقتی یه پسر بخاطر یه دختر اشک بریزه ،

یعنی دیگه هیچوقت نمیتونه کسیو مثل اون دوست داشته باشه ....

 

عطرهای گران قیمت را بیخیال . . .

آدم باید بوی "اعتماد " بدهد .

شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست...؟
چه بگویم با تو ؟
دلم از سنگ که نیست
گریه در خلوت دل ، ننگ که نیست
چه بگویم با تو ؟
که سحرگه دل من باز از دست تو ای رفته ز دست
سخت در سینه به تنگ آمده بود

امشب از ان شباست که دلم می خواد بارون بباره و زیر بارون راه برم

تو اگر دلگیری
لحظه ای چشم ببند
اندکی اشک بریز و بخوان نام مرا
به تو من نزدیکم
نام من یزدان است
لقبم ایزد پاک
تو مرا زمزمه کن …
خواهم آمد سویت
بی صدا یادم کن
یا که فریادم کن
که منم منتظر فریادت !

دلـــــــــم …

آغوش ممــــــــــنوعـه ای را میــخــواهـد …

کـه شــرعـی بودنش را …... تنـها… مـن مـــــــیـدانم و … دلــــــم

صدا كن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
كه در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف درمتن ادراك یك كوچه تنهاترم
بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است  
و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی كرد
و خاصیت عشق این است
كسی نیست
بیا زندگی را بدزدیم آن وقت
میان دو دیدار قسمت كنیم
بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم
بیا زودتر چیزها را ببینیم  
ببین عقربك های فواره در صفحه ساعت حوض
زمان را به گردی بدل می كنند
بیا آب شو مثل یك واژه در سطر خاموشی ام
بیا ذوب كن در كف دست من جرم نورانی عشق را
مرا گرم كن و یك بار هم در بیابان كاشان هوا ابر شد
و باران تندی گرفت
و سردم شد آن وقت در پشت یك سنگ
اجاق شقایق مرا گرم كرد
در این كوچه هایی كه تاریك هستند
من از حاصل ضرب تردید و كبریت می ترسم

من بودم



تو



و یک عالمه حرف...



و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!



کاش بودی و



می فهمیدی



وقت دلتنگی



یک آه



چقدر وزن دارد...